Windmolen klinkt als goederentrein; buren slapen in de schuur

De gemeente Kollumerland is de mist in gegaan met aanvullende maatregelen tegen het geluid van de draaiende wentelwieken, zegt de hoogste rechter. Kollumerland moet een nieuw handhavingsplan opstellen.

Lees ook: Deze staat wel heel dichtbij

Molen als goederentrein

De buren zijn Bertus Nijhof en Bertha Hoiting van Brongersmaweg nummer 4. Ze houden van duurzaam, dus ze juichten de komst van de molen op nummer 2 aanvankelijk toe. ,,En het erge is: we konden altijd heel goed opschieten met onze buurman. We waren kameraden’’, zegt Nijhof.

Hij en zijn vriendin moesten slaappillen slikken en sliepen vijf jaar lang op een matras in de woonkamer. Hij timmerde uiteindelijk een geïsoleerd slaaphok in de schuur naast het huis. Daar slapen ze nu. ,,Mijn vriendin woog op een gegeven moment nog maar 45 kilo. Niet kunnen slapen, dat is slopend.’’

De Kollumers wonen op 160 meter afstand. ,,Het is net een goederentrein die voorbijkomt.’’

Discussie over grenswaarden

De molen van Jan Bergmans bracht hen in 2016 bij de bestuursrechter in Groningen. De gemeente beloofde op te treden. Nadat de bestuursrechter uitspraak deed, ging Lucky Mill in hoger beroep. De opgelegde dwangsom met een maximum van 15.000 euro bleef overeind.

Het college van Kollumerland heeft maximum geluidsniveaus vastgesteld voor de turbine met een ashoogte van 40 meter: ’s nachts mag de molen maximaal 55 decibel geluid maken, overdag maximaal 65 decibel. Maar op de vastgelegde grenswaarden is veel af te dingen, oordeelt de Haagse staatsraad nu. Hetzelfde geldt voor een eerste dwangsom van 5000 euro die Lucky Mill is opgelegd.

Het college van burgemeester en wethouders van Kollumerland moet een nieuw handhavingsplan opstellen en voorleggen aan de Raad van State. De gemeente draait op voor de proceskosten van 990 euro voor het hoger beroep. Voorts moet ze Nijhof en Hoiting hun proceskosten van 799 euro vergoeden, plus de proceskosten van Lucky Mill. dat voor 503 euro naar de staatsraad stapte.

Rijdende Rechter

Nijhof is blij maar betwijfelt of het allemaal helpt. Al die jaren van procederen maakten hem sceptisch. ,,Ze vinden meestal wel weer een uitweg.’’ Zelfs de tussenkomst van de Rijdende Rechter , alweer jaren geleden, leverde niets op.

De Kollumer verbouwde zijn huis met zijn eigen handen. De twee slaapkamers op de verdieping hebben ze nooit kunnen gebruiken. De relatie met de buurman is ernstig verstoord. ,,De burgemeester zei: dan moet je maar verhuizen. Maar we wonen hier hartstikke mooi.’’ Hij snapt vooral niet dat iemand zijn buren zoiets aandoet. ,,Je schaamt je toch kapot?’’